Leonor Fini, z pochodzenia Argentynka, niemal całe życie spędziła we Francji. Nie ukończyła żadnej szkoły artystycznej. W młodości fascynowała się twórczością prerafaelitów, Aubreya Beardsleya i Gustava Klimta. Jej pierwsza wystawa w Paryżu w 1935 zainteresowała surrealistów, poznała Paula Eluarda, Maxa Ernsta, René Magritte’a i Victora Braunera. Odtąd uczestniczyła w niektórych wystawach ruchu surrealistycznego. Interesowała ją biologiczna wegetacja, rytmy przyrody, przemijanie, dla których znajdowała symboliczny wyraz w pracach z późnych lat 40. Od początku aktualnym wątkiem jej twórczości, który od lat 60. zawładnął nią ...